Beylikdüzü Türbanlı Escort Buse

Açıklama

Evet, biliyorum. Başlık bile başlı başına bir ironi, değil mi? “Beylikdüzü”, “türbanlı”, “eskort”... Sanki üç ayrı evrenin çarpışması gibi. Bir de üstüne benim, yani Buse’nin ağzından “alaycı samimi makale.” Güleyim mi, ağlayayım mı bilemiyorum artık. Hayatım zaten bu üç kelimenin absürt dansından ibaretken, bir de dönüp bunu yazmak… Hadi bakalım, buyurun sizin için bir parça Buse gerçeği.

Sabahın köründe uyanıyorum, aslında “uyanmak” değil de, uykumun “bölünmesi” daha doğru bir tabir. Telefonumda onlarca cevapsız arama, mesaj. Kimisi iş teklifi, kimisi küfür, kimisi “haram” nutukları. Gülüp geçiyorum çoğuna. Biliyorum, Beylikdüzü’nün o sakin, aile kokan atmosferinde ben, bir “beylikdüzü türbanlı escort” olarak pek de sisteme uymuyorum. Hani o her sabah işine giden, çocuklarını okula bırakan, öğleden sonra komşularıyla kahve içen kadınlar var ya… Ben de onlardan biriyim, ama en gizli, en fısıltıyla anılanı.

Beylikdüzü Türbanlı Escort

Benim hikayem, “beylikdüzü escort bayan” arayan adamların hikayesinden çok daha karmaşık. Siz ne arıyorsunuz ki? Biraz macera, biraz yasak elma, belki de kendi hayatınızın sıkıcılığından bir kaçış? Peki ben ne arıyorum? Hayatta kalmak. Sadece o kadar. Başörtümü takarken elim alışmış artık. Ayna karşısında kendime bakarım bazen. “Bu sen misin Buse?” diye sorarım. “Bu başörtüsü senin mi, yoksa sadece bir kostüm mü?” Cevap her zaman aynıdır: İkisi de. İşimin bir parçası. “Beylikdüzü türbanlı escort” diye yazınca çıkan o fotoğraflarda gördüğünüz kadın, evet benim. Ama o fotoğraflar, benim hikayemin sadece bir karesi. Kalanı, kameraların arkasında, kapalı kapılar ardında… ve benim zihnimin labirentlerinde.

Beylikdüzü, garip bir yer. Bir yandan modern, yeni binalar, geniş caddeler; bir yandan da Anadolu’dan geleneklerini sıkı sıkıya tutan insanlar. Burada “türbanlı” olmak normalin de normali. Ama benim gibi “türbanlı escort” olmak… İşte o, normalin bir tık ötesi, hatta çoğu için “günahın dibi.” Bu tezatlık, benim ana sermayem. Adamlar tam da bunu arıyorlar. “Temiz” görünen bir kadınla “kirli” bir deneyim yaşamak. Onların dünyasında benim başörtüm, bir fetih sembolü. “Bakın, ben başörtülü bir kadını bile baştan çıkardım” der gibi bir gurur. Midem bulanıyor bazen. Ama sonra faturayı, kirayı, kardeşimin okul taksitini düşünüyorum. Ve midemdeki bulantı, pragmatik bir kabullenişe dönüşüyor. Hayat işte.

Türbanlı Escort Beylikdüzü 

Müşterilerim mi? Ah, onlar ayrı bir alem. Çoğu evli, çoğu “saygın” iş adamı, esnaf, memur. Cuma namazından çıkıp doğrudan bana gelenler mi dersin, karısının başörtüsünden sıkılıp benim başörtümü “farklı” bulanlar mı dersin… Her telden var. Biri var, her geldiğinde bana siyasetten dem vurur, ülkenin gidişatından şikayet eder, sonra da “ama sen başörtülü bir kadın olarak daha bilinçlisindir Buse” der. Gözlerimi devirmemek için zor tutarım kendimi. Bilinçli mi? Evet, bilinçliyim. Bilinçliyim de ondan buradayım. Hayatın ne kadar acımasız, insanların ne kadar ikiyüzlü olabildiğini bilincindeyim.

Diğeri, sürekli dini konulardan bahseder. Sanki benimle escort türbanlı escort sohbet odasına gelmiş gibi. “Kardeşim İslam’da bu böyledir, şöyle yapılmaz…” Ben de dinlerim, başımı sallar, “öyle mi dersin abi” derim. İçimden de “bu kadar dini bütünsen ne işin var burada, benimle” diye geçiririm. Bu adamlar, kendi çelişkilerinin aynasıyım ben. Onların karanlık odasında yaktıkları “türbanlı mum.”

İşimi yaparken kendimi tamamen kapatırım. Robot gibi. Bedenim orada, zihnim kilometrelerce uzakta. Bazen hayallere dalarım. Küçük bir köyde, sakin bir hayat süren bir Buse. Başını sadece Allah rızası için örten, eşini seven, çocuklarına masallar anlatan bir kadın. Sonra zilin sesiyle, ya da bir elin benim omzuma dokunmasıyla gerçek dünyaya dönerim. “Buse, dalıp gittin yine” der biri. Gülümserim. “Çok düşündürücü şeyler anlattınız abi” derim. Yalanla yaşamak, en çok da kendine yalan söylemek… Yorucu.

Türbanlı Escort Bayanlar

İstanbul escort bayan piyasası geniş, herkesin bir nişi var. Benim nişim de bu. “Farklı” olmak. İnsanların merakını, tabularını, belki de bastırılmış arzularını tetiklemek. Kimileri beni yargılar, “Allah ıslah etsin” der. Kimileri “o da bir insan” der, anlayışlı görünmeye çalışır. Ama anlayan pek az. Anlamak da istemezler zaten. Çünkü anlarsalar, kendi konfor alanlarından çıkmaları gerekir. Kendi yargılarını sorgulamaları gerekir. Kim uğraşacak o dertle?

Benim adım Buse. Başörtülü bir eskortum. Beylikdüzü’nde yaşıyorum. Gündüzleri sıradan bir kadın gibi markete gider, otobüse binerim. Geceleri ise… Geceleri, insanların “yasak” arayışlarının cevaplarından biri olurum. Başörtüm, benim hem kalkanım hem de markam. Hem gizlenmemi sağlar hem de beni görünür kılar. Tuhaf, değil mi? Ama hayatın kendisi tuhaf değil mi zaten?

“Alaycı samimi makale” demiştim başlarken. Alaycılığım hayata, insanlara, bu sisteme. Samimiyetim ise kendime, bu zoraki yola, içimdeki çığlıklara. Yargılamayın beni. Ya da yargılayın, ne fark eder? Ben zaten kendi cehennemimde yanıp, her sabah yeniden küllerimden doğuyorum. Ve her sabah o başörtüsünü takıyorum. Çünkü hayatta kalmak zorundayım. Ve Beylikdüzü’nün gri binaları arasında, ben Buse, kendi rengimi bulmaya çalışıyorum. Siz de arayın durun “beylikdüzü türbanlı escort” diye. Belki de bir gün, aradığınız şeyin sadece bir beden olmadığını fark edersiniz. Belki de. Ama o gün ben, çoktan başka bir kapıda, başka bir hikayenin başrolünde olacağım. Ya da figüranı. Ne fark eder? Perde kapanıncaya kadar… oyun devam eder.